Wat is productiviteit, hoe bepaal je als
werkgever wie productief is en wie niet? Is de persoon met de meeste uren op
zijn of haar werkplek het meest productief of is het misschien die medewerker
die met regelmaat een rondje loopt om te ontspannen, gedachten te verzetten of
misschien omdat hij of zij over een oplossing nadenkt. Niet iedereen is het
zelfde, niet iedereen is op de zelfde wijze productief en dat is voor managers
meer dan eens een lastig gegeven.
Hoe bepaalt
een manager de productiviteit van een medewerker, gaat het puur om de output
per week, de omzet, de kwaliteit van producten of diensten of is het iets
anders. Dat gegeven verschilt enorm per afdeling, functie en zeker ook de
branche waar men werkt. Want op een R&D afdeling is output lastig te meten,
immers het bedenken van nieuwe producten vraagt vooral veel ‘onzichtbaar’
denkwerk, vele handelingen die uiteindelijk leiden tot een (bijna) perfect
product en juist dat ‘nieuwtje’ wat een bedrijf weer op de kaart kan zetten. Rustpunten en een frisse blik
Toch is er
iets wat voor alle medewerkers het zelfde is, namelijk het nemen van pauzes om
je rustpunt te vinden, om te kunnen ontspannen en daarna weer verder te gaan
met je werk. Deze pauzes moeten verder gaan dan even je beeldscherm alleen
laten en over je bureau met een collega het werk bespreken. Pauzes gaan om even
afstand nemen van je werk, het kleine wandelingetje naar het koffieapparaat en
de stop bij een collega die vraagt hoe het met je gaat. Dat maakt dat je even
je gedachten verzet en weer fris verder kan met je werk.
Afgelopen
week stond hierover een interessant artikel
in P&O actueel, na 52 minuten werk is 17 minuten pauze goed voor de productiviteit.
Dit klinkt misschien gek, maar het is inderdaad goed om je werk met grote
regelmaat te onderbreken, door de onderbrekingen kan je weer met frisse moed
verder met de taken die voor je liggen. Denk aan het schrijven van een lang
rapport, hoe lang duurt het voor je de bomen door het bos niet meer ziet,
wanneer gaan de letters dansen en kom je tot de conclusie dat je iets vergeten
bent of een rare fout in een berekening maakt. Dat soort fouten zijn een blijk
van overconcentratie, van te lang doorgaan met je werk.
Noodzaak voor pauzes
Voor mij als
visueel gehandicapte zijn pauzes noodzakelijk, ik wordt sneller moe dan een
ander en werk daarom bijvoorbeeld al kortere dagen. Toch moet ik daarnaast elk
uur even van mijn PC af, loop een rondje koffie of maak tussen de middag een
frisse wandeling om daarna weer fris aan de slag te gaan. Op die momenten geef
ik mijn ogen de noodzakelijke rust om daarna weer mijn werk af te kunnen maken.
Dit geldt niet alleen in mijn werk, ook thuis heb ik met regelmaat behoefte aan
‘even mijn ogen dicht’ en dan kan ik daarna weer verder met waar ik mee bezig
was.
“Happy workers are content workers.”
In het
verleden heb ik met regelmaat te horen gekregen dat een manager dit niet op
prijs stelde, want ik zou door mijn productiviteit niet ten goede komen. Toch
heb ik altijd bewezen dat ik enorm productief ben en blijf, ondanks mijn extra
pauzes en vermoeidheid krijg ik mijn werk ruimschoots af en ben meer dan in de
gelegenheid om een collega te helpen als dat nodig is. En dan bied ik een
frisse blik op een probleem of een vraag en dat door mijn ‘anders dan anders’
werkwijze. Want productiviteit gaat om wat je bijdraagt aan je werk en dus voor
je werkgever, of dat nu is met meer of minder pauzes, als je je werk goed doet,
je doelen behaalt en bovendien ook nog tevreden bent over je baan, dan is dat
waar het om moet gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten