Een Botje, of een Kniebuiging voor Mensenrechten?

Het moet nog even inzinken, maar het is echt waar, de loondispensatie is definitief van tafel. De staatssecretaris gaf eindelijk toe dat het een slecht plan was. Eigenlijk was het een mensonterend plan, het was in strijdt met mensenrechten, ieder ander zou het gewoon discriminatie noemen...

Het is een mooie avond, een hele mooie avond die van mij nog wel even mag blijven duren. Heerlijk genieten, want 'we' hebben gewonnen. Iedereen met een hart voor mensen, gelijkwaardigheid, gerechtigheid, eerlijke kansen op de arbeidsmarkt, mensenrechten en zoveel meer. We hebben het met z'n allen gedaan, samen gestreden binnen de politiek of vanuit de publieke arena, en alles wat daar tussenin zit.

De politieke realiteit

Alles draait om gunstige uitkomsten van de rekensom

Toch heb ik wel een paar bedenkingen over de redenen die aan het afwijzen van de loondispensatie ten grondslag liggen. Gaat het echt alleen om de mensen, het gebrek aan draagvlak en onvoldoende opleveren van banen? De staatssecretaris, de VVD en CDA fractie waren zo overtuigd van hun gelijk, want loondispensatie was toch de weg naar meer banen voor arbeidsgehandicapten?

Blij met 'iets goeds doen'
Ik ben nog steeds blij dat dit voorstel van tafel is, en hoop oprecht dat het niet weer een zoethoudertje is voor de bühne, om te laten zien dat dit kabinet er voor alle burgers is. Ik zou graag zien dat dit kabinet echt erkend dat dit voorstel in strijd was met mensenrechten, dat Nederland zich internationaal niet zou kunnen vertonen als we mensen met een handicap geen volwaardig loon betalen omdat zij daar net als ieder ander recht op hebben.

Gelukkig kunnen we ons nu weer richten op het echte werk, de inclusieve arbeidsmarkt, en daar steek in mijn tijd met alle liefde in. Want die banen gaan er namelijk alleen komen als we de waarde inzien van een inclusive arbeidsmarkt, en daar is meer dan een zoethoudend botje voor nodig!