zaterdag 29 december 2018

Onderstaand mijn voorlopig laatste blog, uiteraard blijven mijn blogs wel beschikbaar, en kun je mij en mijn inclusieve avonturen blijven volgen via @BiancaPrins op Twitter. Hartelijk dank voor het lezen, en delen van mijn blogs. Dan rest mij jullie een werkzaam, inclusief en gezellig 2019 toe te wensen!



Om het maar even ronduit te zeggen, in Nederland zijn we op bepaalde vlakken een stelletje azijnpissers, zeker als het gaat over inclusie en de huidige visie op kosten die door de overheid stevig wordt onderhouden middels het huidige beleid. Afgelopen jaar verweet een politicus mij nog dat ik Amerika als een voorbeeld durfde te noemen, omdat daar niet goed voor gehandicapten werd gezorgd. 

Feitelijk had deze politicus een punt, de grap was dat ik me daar juist niet aan stoorde, en daar is een reden voor. In Amerika is er een Americans with Disabilities Act, deze wet verplicht bedrijven, overheden, en semi-overheden om toegankelijk te zijn. Hierdoor kan je in Amerika vrijwel elk restaurant binnen in een rolstoel, of wordt je hulphond niet geweigerd. Net als dat solliciteren een stuk makkelijker is, omdat je niet tevoren hoeft te checken of een kantoor of winkel wel toegankelijk is, deze moet gewoon toegankelijk zijn. Hiermee loopt Amerika pakweg 20 jaar op ons voor, dus eigenlijk zou dit voorbeeld perspectieven moeten bieden, participeren gaat immers een stuk makkelijker.

Disability Smart

In Amerika zijn uitkeringen schaars, je moet je eigen boontjes doppen. En ja, ook daar zijn mensen met een handicap vaker werkeloos dan welke andere minderheid ook. Dus dat klinkt niet echt goed, toch is er een groot verschil, er is een grote groep werkgevers die mensen met een handicap een bron van talent beschouwen. Zelfs hele recruitment trajecten inzetten, om specifieke talenten de kans te geven binnen een voor hen prettige omgeving te kunnen solliciteren. 

Alleen al het feit dat Amerikaanse bedrijven hierin investeren moet toch al genoeg zeggen voor ons al Nederlanders, want deze bedrijven kijken toch alleen naar winst, niet naar al dat 'do good' gedoe? Wat zou er dan mogelijk moeten kunnen zijn met de juiste stimulans en support vanuit de overheid, is het eerste wat bij mij bovendrijft. Zeker omdat deze bedrijven dit niet doen om subsidies of zo, nee het is gewoon Disability Smart Business! 

Waarom Disability Smart Business

Uit onderzoek blijkt dat inclusie binnen bedrijven helemaal geen kostenpost is, maar juist smart business. Het levert gewoon geld op, anders zouden juist deze bedrijven er ook niet aan beginnen natuurlijk, en dat maakt de aandeelhouders blij. Denk hierbij aan specifieke producten voor mensen met een handicap, of beter toegankelijke websites waardoor klanten makkelijker hun weg kunnen vinden en daarom meer besteden. Natuurlijk uitgaande van de aandeelhouders met een langetermijnvisie, de blijvers die geloven in kernwaarden van een bedrijf en nieuwe producten, wat maakt Disability Smart Business dan zo effectief?

Zomaar wat cijfers:
⇗ 28% meer omzet
⇗ 2x hoger inkomen
⇗ 30% hogere economische winst marges
⇗ 2x zo hoge uitkeringen aan aandeelhouders
⇗ 4x zo grote kans op betere bedrijfsresultaten als gelijksoortige bedrijven 

Bovendien is deze groep verantwoordelijk voor circa 3-7% van het BNP. Kortom, tijd om van 2019 een jaar van inclusie te maken, gewoon omdat we dan allemaal kunnen profiteren van unieke talenten, mooie nieuwe producten, en een prettig Nederland waar iedereen zelfstandig kan functioneren. Zou dat niet prachtig zijn.....

In deze blog wordt diverse keren doorverwezen naar Microsoft, deze verwijzing dient als voorbeeld ter illustratie van de mogelijkheden. Andere voorbeelden zijn: Accenture, Bank of America en vele anderen.