zondag 24 juni 2018

Inclusie is geen risico maar een succesformule!

Op het podium bij het CDA congres in Den Bosch, o.a. Bianca, het CDJA, Sybrand Buma, Ruth Peetoom en Rene Peters
Het CDA congres op 2 juni in Den Bosch
Vlak voor het CDA Congres op 2 juni, vroeg iemand mij 'Besef je de risico's die aan het indienen van deze resolutie kleven?' Een terechte vraag, gezien de grote interne controverse tegen 'onze' resolutie die stond voor gelijke rechten, en alles afwees waar het loondispensatie voorstel voor staat. De resolutie behaalde helaas niet het gedroomde succes, maar toch er gebeurde wel iets. Het werd duidelijk dat dit een groot gat sloeg tussen de mensen die dicht bij de doelgroep staan, en de politieke wens om mensen aan het werk te krijgen. 

Intussen is er een ChristenUnie congres geweest waarbij de leden zich wel tegen loondispensatie uitspraken, ondanks de wensen van de fractie. En hebben de belangenverenigingen de minister de wacht aangezegd. Want het voorstel moet om 'mensenrechten wil' van tafel. En daarvoor zou het regeerakkoord opengebroken moeten worden. Waarvan de CDA fractie dus zei dat het niet kon, maar waarom zou dat eigenlijk niet kunnen?

Met een andere blik

Laten we het hele 'probleem' eens met andere ogen gaan bekijken, want het gaat hier vooral over de rol van werkgevers. Deze werkgevers moeten immers mensen met een handicap op gelijkwaardige voet een kans bieden, daar hoort wat mij betreft dus ook geen loonwaarde bij. Simpelweg omdat je niet een groep kan indelen in loonwaarde, terwijl daar bij alle andere groepen geen sprake van is. Dat is namelijk discriminatie op de arbeidsmarkt. En daar moest de inclusieve arbeidsmarkt nu juist een einde aan maken,
"Wat is dan een inclusieve arbeidsmarkt?"
Terechte vraag, waar hebben we het nu over? We hebben het over mensen met een handicap, die net als ieder ander mee moeten kunnen doen op de arbeidsmarkt. Waar we in Nederland vooral de risico's centraal stellen, van beleid tot aan een congres over arbeidsgehandicapten, beschikken we over bijzonder weinig kennis als het gaat om de voordelen. En daar ligt nu net de crux in dit hele probleem. We hebben het over risico's, die nota bene worden opgelegd door de overheid......

Benefits & bonusses!

Laten we het eens over de voordelen hebben, al die kleine dingen die bijdragen aan het welzijn van de gehele organisatie. En dat alleen door mensen met een handicap als volwaardig medewerker in dienst te nemen. Nee, dus niet omdat er financiƫle voordelen aan hangen, of gewoon goedkope arbeidskrachten. Maar de echte keiharde voordelen:

Onderdeel van je merkbeleving, huh?, nee niks huh. Mensen met een handicap in dienst nemen heeft een positief effect op merkbeleving. Maar liefst 67% van de millennials geeft de voorkeur aan een werkgever die zijn sociale verantwoordelijkheid neemt.
Inclusion Branding; Debra Ruh; 2018

Verhoging motivatie en productiviteit, uit diverse onderzoeken (met name in de US en UK) is gebleken dat het in dienst nemen van mensen met een handicap een positieve bijdrage geeft aan de algehele werkmotivatie. Dit mede omdat er anders moet worden gekeken naar de verdeling van werk en taken. Dit biedt perspectieven als het gaat om een betere verdeling, gebaseerd op de vaardigheden en kwaliteiten van medewerkers. Hierbij valt dus de verminderde productiviteit van mensen met een handicap weg tegen het grote geheel.

Afname ziekteverzuim, dit is zo ongeveer de grootste kostenpost voor elke werkgever. Bovendien misschien wel het grootste punt van irritatie onder werknemers, mensen die zich ziek melden om een verkoudheid of na een griepje nog even een of twee daagjes eraan plakken om te 'herstellen.' Mensen met een handicap melden zich zelden ziek met een verkoudheid, of de eerste griepsymptomen. Zij gaan door, en zoals het spreekwoord zegt; goed voorbeeld doet goed volgen. Dat geldt hier zeker ook, zelfs VNO*NCW heeft dit meerdere malen beaamd. En dat is toch niet de minste 'club.'

Inclusieve markt betreden, misschien nog wel het grootste voordeel van alle bovenstaande. Het inhuren van mensen met een handicap opent deuren naar nieuwe markten. Microsoft had nooit de X-Box adaptive controller kunnen ontwikkelen zonder de input van medewerkers met een handicap. Microsoft had nooit haar producten zo toegankelijk kunnen maken zonder de input van medewerkers met een handicap die tegen belemmeringen aanliepen. Daarom zijn zij nu zo ongeveer de grootste in toegankelijke software, waarbij ze zelfs Apple met vlag en wimpel voorbij streven.
Het brein moet leren faciliteren; hoofd met een persoon op een roltrap erin
Leren faciliteren
"Nu nog leren hoe we moeten faciliteren en duurzame arbeid kunnen realiseren!"
Dit zal in de komende jaren de grootste uitdaging worden. Nee niet de risico's vermijden, maar de voordelen weten om te zetten in effectief beleid om inclusive hiring mogelijk te maken. Dit begint bij de kennis van HR en managers om mensen met een handicap te faciliteren, vervolgens de gesprekken op de afdelingen over de impact en mogelijke vragen, en ten slotte gewoon mensen met een handicap aan te gaan nemen. Kijk dan dus niet naar de risico's en minimale arbeidskosten, maar kijk naar de mogelijkheden die er liggen als het gaat om inclusieve markten, inclusieve talenten, inclusieve organisaties en wat de uitstraling is voor uw bedrijf. Pas dan kunnen we spreken over een
Inclusieve Arbeidsmarkt! 








dinsdag 12 juni 2018

Soms een 6je

never underestimate an underachiever were capable of less than youIemand tweette van de week dat Nederland volgens de overheid het beste jongetje van de toegankelijkheid klas was. Nu kan je denken, dat is makkelijk in een wereld van 4tjes en 5jes, met soms een mager 6je. Maar ook met onze zesjescultuur komen wij nog niet aan die voldoende, want ik denk dat Nederland al blij mag zijn met een mager 4tje. Waarom?, nou eigenlijk gewoon omdat Nederland alles behalve toegankelijk is.

Toegankelijkheid gaat over bewegingsvrijheid van mensen met een handicap of chronische ziekte, hierbij tellen ook mensen met tijdelijke ongemakken als gebroken ledematen of tijdelijk gebruik van bijvoorbeeld een rolstoel of rollator na een operatie mee. Iedereen die wel eens zo'n situatie heeft meegemaakt, al dan niet tijdelijk), weet dat Nederland verre van toegankelijk is. Winkels, bedrijven, overheidsinstanties en zoveel andere plekken beperken je in je bewegingsvrijheid.

Of het nu gaat om de bus waar de chauffeur niet uit wil stappen om de plank uit te leggen, of de trein die je minstens 2 uur van te voren moet reserveren en vervolgens mag hopen dat men je bij het station niet in de trein laat staan. Als rolstoelgebruiker is het een uitdaging om zonder eigen auto (die vrijwel onbetaalbaar is) vrij te kunnen bewegen.

We zorgen toch goed voor gehandicapten?

Dat zorgen voor, is vaak de gedachte. Maar zorgen voor is iets heel anders als vrijheid van beweging, vrijheid van studiekeuze, vrijheid van beroepskeuze of al die andere dingen. Want wie kan er nu zeggen dat je met 500 km per jaar alle ritjes naar familie, arts, vrijwilligers activiteiten, etc. kan voorzien? Dat is namelijk wat de overheid ziet als participeren, met 500 km per jaar kan je meedoen, sorry maar dat zou ik zeker niet halen.

Zo is het ook met bijvoorbeeld sociale tolkuren, daar krijg je er 30 van per jaar, voor al je verjaardagen, feestjes, bijeenkomsten en zelfs je bezoek aan de huisarts. Zou jij daar mee uit kunnen komen? Of zou je dan vooral moeten vertrouwen op de mensen die je wel kunnen helpen omdat zij gebarentaal beheersen? 

Participeren vraagt integreren

In Nederland hebben we de mond vol van integreren en participeren, iedereen moet meedoen. Of we het nu over werk, sociale activiteiten of onderwijs hebben, dat maakt geen verschil. Iedereen wordt geacht om mee te doen. Waarom maken we het mensen met een handicap dan zo moeilijk, of je nu ondernemer of overheidsinstantie bent, iedereen moet toch welkom zijn? 

Zolang we in Nederland denken dat mensen met een handicap alleen gesubsidieerd waardevol genoeg zijn voor de arbeidsmarkt. Zolang we in Nederland denken dat participeren gebonden is aan een beperkt aantal kilometers of tolkuren, dan gaan we Nederland niet toegankelijker maken. Wel als we eindelijk eens anders durven gaan kijken. 

The man who moves a mountain, begins by carrying away small stones
Als we mensen met een handicap als waardevol zien voor inclusieve productontwikkeling, de ontwikkeling van inclusieve dienstenverlening, de experts op het gebied van fysieke-, digitale- en taal gerelateerde toegankelijkheid, mensen met een handicap op hoge of publieke posities zich (durven) presenteren, de media niet geneigd is medewerkers met een handicap te 'verstoppen.' Pas dan zal Nederland boven een 6je kunnen groeien. Tot die tijd zullen we hoogstens een mager 4tje scoren, en ik ben daar verre van trots op!