ZZP Walhalla

Afgelopen weekend stond er in de Volkskrant een artikel over ZZP’ers, vooral dat het ZZP schap niet zo mooi is als velen voor doen komen. Dat het leven als ZZP’er voor veel mensen helemaal geen keuze is en dat het bovendien de sociale vangnetten in Nederland ondermijnt. Nu ik zelf uitsluitend nog ZZP’er voor sprekersklussen ben en daarmee niet meer afhankelijk van mijn gehele inkomen als ZZP’er, moet ik heel eerlijk zeggen dat ik dolblij ben dat ik inmiddels ook een baan in loondienst heb.

Het leven als ZZP’er is mooi, je kan je eigen tijden indelen, je kan telkens opnieuw aan een nieuwe uitdaging beginnen, je leert veel en zo zijn er nog veel meer mooie voordelen. Maar zoals ook in het artikel in de Volkskrant stond, het is maar voor een beperkt aantal mensen een echte uitkomst om als ZZP’er te werken. Voor mij was het naast de voordelen ook een stevige aanslag op mijn energiemanagement, en in de afhandeling van een wanbetaler merk ik ook nu nog hoeveel tijd er in dingen gaan zitten die je liever niet doet. Waar je in loondienst eigenlijk geen omkijken naar hebt.

Geen walhalla

In mijn netwerk zitten veel ZZP’ers die net als ik een beperking hebben, veelal zijn ze uit nood gaan ondernemen omdat ze simpelweg niet aan de slag kwamen. En ja, zij lopen tegen het zelfde obstakel aan als ik tegenaan liep. Mensen die dolgraag willen werken, die talent hebben maar niet aan de bak komen bij een werkgever en die bij een verzekeraar al helemaal niet hoeven aan te kloppen voor een arbeidsongeschiktheidsverzekering omdat ze al een beperking hebben.

Ondernemerschap heeft natuurlijk zijn voordelen, iedere realist weet dat bepaalde beroepsgroepen alleen door ZZP’er worden bevolkt, maar het is ook zo dat flexibel te ver door kan schieten. Als werkgevers mensen niet aan willen nemen uit angst voor hoge kosten i.v.m. ziektewet, arbeidsongeschiktheid risico’s, etc. dan is er iets mis op de arbeidsmarkt. Als werkgevers bang zijn om mensen contracten aan te bieden omdat ze ze nooit meer kwijt kunnen als het minder gaat, dan is er iets mis met de arbeidsmarkt.

Werkgevers alleen?

Ik ben het zeker ook eens met Aafke Romijn in VrijNederland, want het zijn niet alleen de werkgevers, het is vooral ook de overheid die een stevige vinger in de ZZP pap heeft. Want de overheid heeft een wereld geschapen waarin ZZP’ers amper betalen voor sociale verzekeringen, voor voorzieningen en meer. De overheid biedt belastingkortingen om mensen te overtuigen om ZZP’er te worden en als je dan toch niet meer aan de bak komt is ieder inkomen toch beter dan geen inkomen of de Bijstand is de redenatie van velen.

Werkgevers/opdrachtgevers hebben een grote machtspositie, of het nu gaat om de overdaad aan werkzoekenden waaruit werkgevers kunnen putten of dat het gaat om het leger ZZP’ers wat tegen lage tarieven in de rij staat. Ja, er is keuze genoeg dat is een feit. En daarom zou het inderdaad goed zijn als ZZP’er meer met elkaar gaan samenwerken, als vakbonden met hun tijd meegaan en daarmee ook jongeren aan zich weten te binden. Want of je nu ‘verplicht aan je vakgebied’ als ‘ondernemersdier’ of toch als ‘het is mijn enige kans op een inkomen’ als ZZP’er aan de slag gaat, samen sta je sterker en natuurlijk onderscheid je dat niet van een vast werknemer!