Een Wereldwijde Aanpak voor Toegankelijkheid

Op verzoek deze keer van het Engels naar het Nederlands, mijn artikel 'A Global Accessibility Approach' op LinkedIn bij deze ook in een Nederlandse versie

Vier toegankelijkheid! 

Terwijl ik het boek 'Tapping into Hidden Human Capital' van Debra Ruh op de laatste pagina dichtsla, komen er een paar afsluitende vragen voor 2017 opborrelen. Of misschien meer een opening statement voor 2018, want hoe mooi zou het zijn als we komend jaar antwoord vinden op de volgende vragen.....?

1 Waarom zijn Amerikaanse bedrijven minder toegankelijk in het buitenland?

In het boek van Debra staan verschillende quotes van bedrijven die in Nederland ook actief zijn, om precies te zijn. Het zijn bedrijven die ik de afgelopen jaren tegenkwam in hun zoektocht naar kandidaten met een handicap en vooral de vraag, hoe realiseren we dat? Hoe kan het dat bedrijven als Accenture, EY, Microsoft, PWC en vele anderen in Amerika voorlopers zijn en hier zoekende zijn? Hoe kunnen zij de waarden de Atlantische Oceaan over krijgen en tot een wereldwijde toegankelijke HR aanpak komen?

Ik zoek naar een antwoord.....

2 Is cultuur een belemmering om buiten de VS inclusief te ondernemen?

Terugkijkend op de afgelopen 8 jaar, zie ik dat ik me enorm heb laten beperken door mijn focus op Europa en met name Nederlandse voorbeelden. Nu ik meer inzicht heb verkregen verbaas ik me er des te meer over dat het schijnbaar niet lukt om de inclusieve waarden te importeren naar de landen waar deze bedrijven opereren. Waarbij ik het sterke vermoeden heb dat dat meer aan onze cultuur ligt dan aan een gebrekkige wereldwijde HR visie. Terwijl deze wereldwijde aanpak wel degelijk een noodzakelijk element vormt bij de ontwikkeling van inclusieve organisaties.

Even terug naar de Nederlandse situatie, waar we een overstap van verzorgingsstaat naar eigen verantwoordelijkheid proberen te maken. Is het wel noodzakelijk dat de arbeidsmarkt dan ook open staat voor inclusie en dus kandidaten met een handicap. Toch blijft solliciteren met een handicap een drama, zelfs bij bedrijven met een stevig inclusief beleid in Amerika. In Nederland lijken we keer op keer de problemen te zien, en leren we nog steeds dat een handicap een mismatch op de arbeidsmarkt betekent. 

Waarom moeilijk doen als het makkelijker kan?

3 Hoe maken we toegankelijkheid wereldwijd waardevol?

Hoe zorgen we ervoor dat toegankelijkheid waardevol wordt? Hoe dragen we bij aan inclusieve organisaties en benutten we de kennis van bedrijven met een Amerikaanse achtergrond? Hoe zorgen we ervoor dat wereldwijd opererende bedrijven inclusie vaardig worden?

Als ik het antwoord op deze vragen zou hebben, dan zou ik waarschijnlijk binnenkort rijk zijn. Maar daar gaat het mij niet om, het gaat mij om iets anders. De tendens van overheden ligt hem in het overhevelen van verantwoordelijkheden naar de burger, in navolging op de afbrokkelende solidariteit die de oorsprong van verzorgingsstaat voedingsbodem gaf. Bovendien biedt toegankelijkheid een antwoord op de arbeidsmarkt van 2050, waar iedereen nodig is en oudere werknemers langer zullen moeten blijven werken, inclusief de gebreken die daarbij komen kijken.

Mijn conclusie is vrij simpel, we moeten tot een wereldwijde aanpak van toegankelijkheid komen. Eigenaarschap in organisaties borgen, wereldwijde programma's voor inclusie opzetten en wereldwijde traineeships voor mensen met een handicap mogelijk maken. Want als we de voordelen kennen, onderzoek dit heeft bewezen, waarom zouden we daar dan geen gebruik maken van:

1. Afname ziekteverzuim
2. Minder verloop
3. Versterking van de eigen organisatie cultuur
4. Toename van betrokkenheid en tevredenheid

Om daarmee kennis tot ons te nemen zodat we oudere werknemers, met bijkomende beperkingen en hun kennis kunnen behouden voor onze organisaties?

Sluit je aan, leer en ontwikkel mee in 2018!

Wordt 2018 het jaar van samen meer?

Alles voor jezelf

Solidariteit lijkt een vies woord te zijn geworden in Nederland, uitkeringen voor arbeidsgehandicapten moeten naar beneden omdat ze teveel geld kosten. Zorgpremies moeten voor gezonde mensen zo laag mogelijk zijn, omdat zij wel gezond leven, we willen niet meer betalen voor kinderopvang als we zelf geen kinderen hebben en het liefste zien we ons zelf erop vooruit gaan, of dat ten koste gaat van anderen, tja.....

Vandaag las ik de oproep van DSW directeur Oomen op RTLZ en dacht, 'ik ga ook dit jaar niet overstappen van verzekeraar!' want deze visie past bij mij. En dan lees ik boze tweets van mensen die 'niet voor tokkies willen betalen' tijdens het uiten van hun frustratie over dit voorstel van Oomen. Toch is het precies wel de discussie die we zouden moeten voeren, want het vrijwillig Eigenrisico is gewoon de grootste ondermijning van het solidariteitsbeginsel van ons zorgstelsel, of zijn we daar echt te egoïstisch voor geworden?

We wensen elkaar een Gezond Nieuw Jaar

Ziek zijn overkomt je, ziek zijn is geen keuze, net als het hebben van een handicap. Natuurlijk zijn er factoren die je zelf in de hand hebt als het gaat om bepaalde ziekten, maar aan de andere kant is het ook een kwestie van flink pech hebben als je ineens wel met een chronische ziekte of handicap te maken krijgt. Het kan gebeuren als je met je gezonde levensstijl op je fietsje wordt aangereden. Het kan gebeuren omdat je genen net even niet de beste erfenis hebben meegekregen. Het kan gebeuren omdat je in de omgeving van een chemische fabriek woont die al jaren boven de wettelijke normeringen afvalstoffen in de omgeving laat neerkomen.

Ziekte of handicap, we leven allemaal in Nederland, iedereen is waardevol en daarom moeten we er samen het beste van maken. Ook dat is onderdeel van sociaal beleid, of je nu ondernemer of overheid bent. Iedereen moet zijn steentje bijdragen, dus ook de individuele burger. Het is tijd om even uit je egoïstische tokkie gedachte te stappen en je te bedenken dat een handicap of ziekte ook jou kan overkomen. Om je te bedenken dat op de vlucht moeten voor klimaatverandering ook ons in Nederland kan overkomen omdat we onder zeeniveau wonen. Dat ook wij niet gevrijwaard zijn van een kans om ooit huis en haard te moeten verlaten om welke reden dan ook.

We moeten het samen doen

Samen de wereld vasthouden

We zullen het met elkaar moeten doen, we zullen voor elkaar moeten zorgen en elkaar moeten helpen. Dat is ook onderdeel van duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord denken. Het is de solidariteit waardoor we in Nederland zoveel welvaart hebben gekend, het is de werkgever die een baan creëert voor jonge man met Down Syndroom. Het zijn de gezonden die meebetalen aan de zorg voor ouderen, zieken en gehandicapten door een gelijkwaardige premie, het zijn de werkenden die samen bijdragen een een menswaardige levensstandaard voor mensen die dat niet (meer) kunnen en het zijn de ouderen die solidair zijn met jongeren als het gaat om de verdeling van pensioenen.

Kortom, we kunnen niet zonder elkaar en willen we Nederland samen tot een nog mooier land maken dan we al hebben? Dat gaat niet door meer en meer te wensen voor onszelf. Dat gaat beter door samen te voorkomen dat mensen onder minimum loon moeten gaan werken of leven, dat gaat beter door samen de zorg betaalbaar te houden voor iedereen. En daarvoor moeten we even wat verder kijken dan ons eigen gazon, maar ook bedenken hoe we het gazon in de buurt mooier kunnen maken.

Kunnen of aan willen vullen?

Er wordt veel geschreven over de Wajongers, over de korting op hun uitkering en de effecten voor werkende Wajongers. Ergens kan ik het begrijpen dat we geen onderscheid tussen mensen met een handicap willen, dat de een 75% WML zou krijgen en de ander 70%WML, is ook verre van eerlijk. Dus tot daar kan ik erin komen, maar zeker niet als het gaat om werkende Wajongers. Immers werken moet lonen, werken moet aantrekkelijk zijn en daarom is vooruitgang op inkomen essentieel!

Nu weet ik dat veel mensen met een handicap vooral willen werken, ze willen actief deelnemen aan de samenleving en hebben daar veel voor over. Dus waarom zouden we dat niet belonen, want iedereen die werkt is toch goedkoper dan een volledige uitkering en alle bijkomende maatschappelijke kosten?

De rol van gemeenten

Ik heb er het wetsvoorstel nog eens op nageslagen, ik lees het niet anders dan dat gemeenten tot minimaal 70% moeten aanvullen. Dat houdt dus niet in, 'we mogen maar tot 70% WML aanvullen' dit houdt in 'we willen maar tot 70% aanvullen.' Met als gevolg dat mensen die niet zelfstandig 100% WML kunnen verdienen straks minder aanvulling gaan krijgen, waar gemeenten dus mee protesteren tegen de teruggang in loon, maar daar zelf ook een hoofdrol in spelen.

De reden dat gemeenten dit doen? Ik heb wel een idee, de kosten. Want aanvullen tot 70% WML past immers in de Bijstandsnorm en dan hoeven er geen extra kosten worden verantwoord. Terwijl een simpele rekensom al zegt dat het eigenlijk te flauw voor woorden is:

Arbeidsvermogen                       25%

Bijstand/Participatiewet             70%

Totaal met gelijke kosten is        95% WML

Ofwel, bij 30% arbeidsvermogen kan al tot minimaal 100% WML worden aangevuld, zonder dat er extra kosten ten opzichte van een uitkering zijn. Ja, uiteraard wel de kosten voor jobcoaching, werkplekaanpassingen en meer. Maar aan de andere kant, een werkende arbeidsgehandicapte vraagt minder zorg, en dat bespaart ook veel geld.

Rol van werkgevers

Natuurlijk hebben werkgevers ook een belangrijke rol, want zij moeten werk bieden. Ook aan mensen met 25% arbeidsvermogen, waarvoor eigenlijk in elk bedrijf wel (beperkte) mogelijkheden zijn. Denk aan post rondbrengen, mensen ontvangen, de kantoortuin onderhouden, de werkplaats aanvegen, de kantine opruimen, noem het maar op. Nu zijn dit juist de taken die de laatste jaren verdwenen zijn, maar wel de meerwaarde van een bedrijf vormen. 

Laten we samen investeren in mensen, laten we die 'saaie' banen weer nieuw leven inroepen en samen bijdragen aan een inclusieve arbeidsmarkt. Laten we de mensen met een klein arbeidsvermogen en vaak weinig arbeidsuren weer opnemen in onze organisatie. Want de kosten zijn minimaal, de winsten zijn groot; verbinding, sociale cohesie, klantvriendelijkheid, ondersteuning van medewerkers, en bovenal gewoon een bijdrage leveren aan de maatschappij waar je als bedrijf deel van uitmaakt! 

Corporate Accessibility and Inclusion

Last Friday I presented my abstract Corporate Inclusion and Accessibility, a short compilation of my presentation at the 3rd International Disability Studies Conference 'The Art of Belonging'

This presentation offers 3 questions to mend the fences of corporate inclusion, and answer the why organizations should become accessible, how this works and why it’s important to become accessible for all potential customers. In the Netherlands we're champions in fencing in, and boxing in, people, excluding them from society and businesses.

Changing the position of people with disabilities can only be done if we change the way society looks at disabilities. Are we looking from the care site? Or are you looking at people with disabilities as customers? When we look at people with disabilities from a care position, we tend to decide for them, when we look at them as customers, we look at their needs. But are companies equipped to do this? Only if we have insight in customers with disabilities, and this is lacking. Companies need to find a balance between knowing requirements and using the available data.

Belonging to a customer group is all about products that interact with you, you feel the product is for you. How can companies make sure they see people with disabilities as their customers? We need to set a few steps, from involving the board in the need for accessibility as part of strategy. We need to educate our employees on accessibility and requirements to support customers. We need to work with people with disabilities and discuss the needs of these stakeholders as part of our customer satisfaction.

The above starts with a business plan, a plan to build an accessible organization, open to all customers. My plan started with a small drawing, based on 4 topcs:

1. Tools to empower
2. Knowledge and solutions
3. Build success
4. Clear and accessible

Any business plan should answer the customer question, why will we benefit by this. In regard to inclusion it’s quite simple:

1. Serves 80% up to 95% of all customers
2. Develop a new customer base
3. Saves money by early developments instead of repairs
4. Reduces service costs
5. Builds a positive reputation

 

Let’s work together and build accessible organizations, open to all customers and without missing out on 20% of our global customer base. Let’s agree on accessible and inclusive organizations!