Het
is de week van de eerste
rapportage over de voortgang van de Partcipatiewet, het is de week dat Aart
Gaag zich uitspreekt
over de problemen die werkgevers ervaren met de uitvoering van de
Participatiewet en hen tegelijk oproept om niet achterover te gaan leunen. En het
is de week dat het VN Verdrag eindelijk echt op tafel komt in de Tweede Kamer,
de PvdA deze te vrijblijvend
vindt en daarom oproept tot meer verplichtingen voor werkgevers en bedrijven. Als
werkgever en ondernemen kan je denken, help wat volgt er nu?
Toch, je zou geen ondernemer zijn als je
ook hier geen kansen in kon zien, want toegankelijkheid betekent meer klanten,
meer omzet en een goede naam die op zichzelf ook weer kan bijdragen aan verdere
klantengroei. Ja, eigenlijk is toegankelijkheid heel simpel, het gaat om de
mogelijkheid voor elke klant om binnen te komen, bovendien ook voor elke potentiële medewerker. Alleen daarom is toegankelijkheid al iets wat voor
iedere ondernemer vanzelfsprekend zou moeten zijn en toch is het dat niet in
Nederland…..
Amerika en Scandinavië
In Amerika en Scandinavië is het heel
normaal dat het openbaar vervoer toegankelijk is, dat gebouwen
rolstoeltoegankelijk zijn en ga nog maar even zo door, de vraag is waarom wij
dat niet hebben? Eigenlijk is dat best heel simpel, in Nederland probeert men
een inhaalslag te maken die eigenlijk wordt ingegeven door de politieke en
maatschappelijke wens om de kosten voor de sociale zekerheid terug te dringen.
Iedereen klaagt al jaren over hoge uitkeringen, ‘laat ze maar werken’ is een
veel gehoorde kreet.
Toch is het laten werken van mensen met
een beperking niet iets wat je zomaar uit je mauw schut, het systeem is er niet
op ingericht, het openbaar vervoer en gebouwen zijn er niet op ingericht, de
arbeidsmarkt en HR systemen zijn er niet op ingericht en nu moet dat in een
heel korte periode ineens waar worden…..
Niet los van elkaar
Wat werkgevers/ondernemers zich moeten
realiseren is dat het een niet los van het ander staat, het gaat bij participatie om deelnemen aan de maatschappij en dat kan zijn als klant of als
medewerker binnen je organisatie. Het gaat om mensen met talenten, mensen die
veelal over talenten beschikken maar jaren als ‘afgeschreven’ zijn behandeld. Op
het moment dat zij hun talenten in gaan zetten, hun eigen geld verdienen en
daarmee meer bestedingsruimte, worden medewerkers ook klanten voor andere
bedrijven en het resultaat zal een groep mensen zijn die zich zelfstandig gaan
manifesteren in de maatschappij.
In Amerika gaat dit natuurlijk ook vaak
mis, in Scandinavië werkt ook niet elke gehandicapte, maar het merendeel kan
daar wel zelfstandig rondkomen en dat is veel waard. Want het scheelt de
maatschappij inderdaad veel geld, toch zullen wij deze landen niet zomaar
kunnen volgen, simpelweg omdat onze maatschappij nog teveel gesegregeerd is en
mensen die anders zijn het nu eenmaal lastig hebben op de arbeidsmarkt. Kortom,
pas als we met z’n allen de schouders eronder zetten zal er echt iets
veranderen en juist daarom ben ik het zo eens met Aart van der Gaag, ga niet achteroverleunen
maar neem de verantwoordelijkheid op en doe er gelijk je voordeel mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten