Het type management binnen een organisatie
kan een organisatie en de mensen die binnen de organisatie werken maken of
breken. Omdat het de werkbalans sterk kan verstoren met alle gevolgen van dien. Hoe managers met hun medewerkers omgaan, of zij hen juist de vrijheid
bieden of juist in de nek hijgen, heeft grote invloed op prestaties, motivatie
en bovenal op de productiviteit van medewerkers. De vraag is, wat is juist
binnen welke organisatie?
Pas stuitte
ik op een geval van micromanagement,
een vorm van management waarbij de leidinggevende continu zijn medewerkers over
de schouder kijkt. Waar de leidinggevende wel taken delegeert maar bij succes
alle succes naar zich toe trekt en bij falen alles afschuift op zijn
medewerkers. Terwijl die zelfde medewerkers geen verbeteringen of suggesties
aan mogen dragen als zij zien dat er iets fout gaat.
Deze vorm
van management heeft sterke neigingen van narcisisme, pestgedrag of zelfs
obsessief gedrag. Dat is, zoals velen zullen begrijpen, geen prettige
werksfeer. Hier krijgen mensen niet de ruimte om zich te ontwikkelen, is geen
ruimte om samen tot oplossingen te komen en is uiteindelijk zelfs de nekslag
voor productiviteit van alle medewerkers. Toch worden dit soort situaties
binnen veel bedrijven te laat gezien, of soms zelfs genegeerd.
Management om te sturen
Het type
management dat bij een organisatie past hangt af van vele variabelen, waaronder
werkprocessen, eisen die aan het werk worden gesteld en de behoefte aan
controle zijn daar enkelen van. Juist op basis van deze 3 elementen en de
mensen die binnen een organisatie werken is al heel veel af te leiden. Zo is
het in een creatieve organisatie, zoals een ontwerpstudio ondenkbaar om een
sterk hiërarchische managementstijl te introduceren omdat dit het creatieve
proces van de denkers enorm zal verstoren.
Door de
juiste vorm van management toe te passen is het mogelijk om de hele organisatie
te sturen, zelfs een organisatie gebaseerd op creatieve geesten. Want ook zij
hebben een zekere mate van sturing nodig, een creatieve geest is vaak minder
ondernemend en daarom is sturing in de juiste ‘winstgevende’ richting juist
daar wenselijk. Toch moet er ook daar wel rekening worden gehouden met de basis
van de creatieve geest.
Terug naar de werkvloer
In dit geval
van de micromanager is er naar verwachting sprake van enige vorm van narcisme,
de werkgever heeft het nog niet door maar dat moment komt zeker. De vraag is
alleen of de werkgever dit gedrag op tijd doorziet, want de werklust is binnen
dit bedrijf al snel aan het verdwijnen. Maar naast de problemen rondom de
werklust zijn er nog veel grotere problemen die om de aandacht vragen.
Als de
werklust verdwenen is dan komt ook de kwaliteit van producten snel in
gevaar, het tempo zakt en daarmee worden deadlines ware nachtmerries voor de
werkgever. Dit alles maakt dat het aanpakken van een dergelijk
managementprobleem tijdige actie vergt, hierbij zullen in dit geval de
medewerkers zich uit moeten spreken naar de leiding van dit bedrijf omdat zij
geen extern advies wensen.
Samenwerking
Om
managementproblemen aan te kaarten is dus samenwerking nodig, samen de
problemen in kaart brengen en deze voorleggen aan de werkgever. Om vervolgens
samen te kijken naar het beste type management te kijken wat wel binnen de
organisatie past. Dit is een ultieme vorm van interactie die zowel top-down als
bottom-up in zich hebben. Met als gevolg een oplossing waar beide partijen zich
achter kunnen scharen en een nieuwe start kunnen maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten