Hoe hard de media stond te schudden door
het luide geroep uit de vakbond met de aankondiging en behandeling van de
Participatiewet, hoe stil het nu is. En uiteraard is dat te begrijpen, want dit
verplicht aannemen van arbeidsgehandicapten is een diep gekoesterde wens van
met name het FNV. Toch had ik meer van het bedrijfsleven verwacht, het
bedrijfsleven wat straks mensen aan moet nemen, of ze nu passen of niet. Of ze
zinnig werk kunnen bieden of niet, nee het moet gewoon met de invoering
Quotumwet, omdat de PvdA en het FNV ervan overtuigd zijn dat dit de enige optie
is……
De gevolgen
van de Participatiewet zijn groot, zoals ik al eerder schreef.
Niet alleen omdat werkgevers straks met on-plaatsbare mensen komen te zitten en
dus de keuze tot het afkopen van het Quotum niet eens kwalijk valt te nemen.
Maar vooral ook omdat er veel mensen, werkgevers en vooral ook
arbeidsgehandicapten zelf, de afgelopen jaren keihard hebben gewerkt aan
acceptatie op de werkvloer. Van projecten van werkgevers, tot mensen met
allerlei soorten handicaps die met pijn en moeite hun weg hebben gevonden naar
de arbeidsmarkt en een werkgever die hen de ruimte bood om binnen hun
mogelijkheden toch een waardevol onderdeel van de organisatie te worden.Onderscheid en uitsluiting
Nu worden
veel mensen met een handicap geconfronteerd met onbegrip, onwil of onkunde bij
werkgevers als het om hun mogelijkheden gaat. De mensen die hun weg naar deze
werkgevers hebben gevonden, hebben een grote strijd gestreden. Van het
overtuigen van deze werkgevers tot het overtuigen van hun eigen omgeving over
de mogelijkheden die zij wel degelijk beschikken. Tot de invoering
Participatiewet was er het onderscheid tussen gezond en gehandicapt, tussen wel
volwaardig deelnemen op de arbeidsmarkt en hen die langs de zijlijn hard
werkten aan acceptatie. Van mensen die ondanks hun handicap toch alles uit het
leven wilden halen en met veel geduld een baan vonden, tot hen die niet konden
of niet wilden omdat zij zich aan de kant gezet voelden.
De invoering
Participatiewet moest dit wegnemen, mensen met een arbeidshandicap moesten ook
als volwaardige mensen worden gezien. Als waardevolle elementen voor werkgevers
en de maatschappij. Nu volgt er op de Participatiewet die al de nodige
onderscheidende elementen heeft, nog een dreigende Quotumwet. Eigenlijk een
heftigere vorm dan de daarbij behorende garantiebanen. Hier zit het onderscheid, want als u als
werkgever wel arbeidsgehandicapten in dienst heeft, dan tellen zij mogelijk
niet mee en moet u nog andere mensen aan gaan nemen. Mensen die u mogelijk niet
eens kansen kan bieden omdat u geen werk aan hen kan bieden.
Werkgevers aan zet
Voor u als werkgever is het belangrijk om de juiste mensen op de juiste plek te hebben en of zij nu een (lichte) arbeidshandicap hebben of niet, daarbij zij er zeker werkgevers bereid om mensen met weinig potentieel toch een kans te bieden. Omdat er altijd wel werkzaamheden zijn te vinden die zij kunnen uitvoeren, maar die werkzaamheden zijn onvoldoende om te voldoen aan een verplicht Quotum van 5% van uw totale Fte’s! Terwijl dit voor uw collega mogelijk juist weer wel goed mogelijk is omdat er veel laaggeschoold werk is dat ook door zwaarder arbeidsgehandicapten kan worden gedaan. Ook dan zijn er grenzen aan de financiële last die dit kan geven.
Kortom, de
bal ligt bij werkgevers bouw aan inclusief personeelsbeleid, biedt kansen aan arbeidsgehandicapten, want als u die 100.000 banen (welke geleidelijk aan
worden opgebouwd) niet realiseert dan volgt een Quotumwet die u verplicht
mensen aan te nemen die u mogelijk weinig perspectieven kan bieden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten