Idealist of baanbreker?

Afrika is in ontwikkeling, daar vorm aan geven
is goed voor vrede en stabiliteit. En zeker ook
om deel van uit te maken door te investeren!

In een discussie op Twitter ging het over overheidsuitgaven die steeds maar oplopen, en vervolgens de oplossingen daarvoor. Standaard komt daar ontwikkelingshulp voorbij als post om te schrappen. Maar als ik ergens van overtuigd ben is het de noodzaak om samen te bouwen aan een betere wereld. Dit wordt nog versterkt door reportages zoals bij RTLZ over ondernemen en ondernemers in Nigeria die deze week worden uitgezonden.

Ja ik weet het, ik ben een idealist die graag een idee in de groep gooit. Dus bij deze mijn idee over de toekomst van ontwikkelingshulp en daarmee ook groei in de werkgelegenheid ver weg en dichtbij.

In Nederland hebben we een groot probleem als het om werkgelegenheid gaat, dat kost veel geld en daarom komt de optie te bezuinigen op ontwikkelingshulp al snel in beeld. Maar als we niet investeren in de ontwikkeling van deze landen, dan missen we grote kansen. Daarom pleit ik voor een compleet andere aanpak, namelijk investeren door overheid en bedrijfsleven. Door gezamenlijk de grens over te gaan, mensen werk te bieden in combinatie met persoonlijke ontwikkeling. Want uit vele onderzoeken is gebleken dat opleidingsniveau cruciaal is om economische groei te realiseren en vervolgens leidt dat weer tot meer stabiliteit.

Stap 1, investeren

Door bedrijven die willen ondernemen in het buitenland te stimuleren naar ontwikkelingslanden te gaan, naast het behoud van werkgelegenheid in Nederland. Hierbij moeten een aantal voorwaarden worden verbonden om van overheidsinvesteringsfondsen gebruik te kunnen maken, namelijk;

Wist je dit?

• Baanbehoud in Nederland,
• Banen realiseren in het ontwikkelingsland,
• Lokale medewerkers scholing aanbieden,
• Handel en afzet ontwikkelen in het land van bestemming,
• Controle op de uitvoering door de op te richten investeringsbank.

Stap 2, ondersteunen

Door deze voorwaarden te realiseren wordt er een nieuwe vorm van ontwikkelingshulp gerealiseerd, en ja, deze is hoe zakelijk de aanpak ook moge klinken, gericht op ontwikkeling van de bevolking, het land en daarmee ook het bedrijf wat zich in het land vestigt. Waarmee je twee vliegen in een klap hebt, doordat het bedrijf groeit en winst maakt kan het zich uitbreiden. Dus is de ondernemer tevreden, de investering van de overheid wordt met rente terugbetaald en vervolgens kan deze weer opnieuw worden benut voor een volgende ondernemer.

Om deze ondernemers enige zekerheid, veiligheid en vooral een goede basis te bieden is de rol van de overheid heel belangrijk. Want ambassades, regelen van beveiliging is in veel gebieden noodzakelijk om te organiseren als je ondernemers deze grens over wilt krijgen.

Stap 3, een circulair systeem

Daarnaast biedt de 'lening' van de overheid de financiële zekerheid om een dergelijk avontuur aan te gaan. Waarbij het risico op mislukking uiteraard aanwezig is, maar als 60% van de ondernemers slaagt en deze 60% weer worden terugbetaald met 2% rente, levert het al meer op dan ontwikkelingshulp ooit heeft gedaan. Hiermee kan de pot zichzelf voor een deel in stand houden, de overheid de 2% rente weer inzetten voor noodhulp en dus kan de jaarlijkse investering in ontwikkelingshulp uiteindelijk veel lager worden.

Conclusie

Ja het klinkt velen vast als een idioot idee in de oren, maar als het zou slagen levert het banen op in Nederland, in ontwikkelingslanden, ontwikkeld de bevolking zich in de ontwikkelingslanden, gaan economieën groeien en zal dit uiteindelijk tot meer stabiliteit in de wereld leiden. Ja, het vraagt veel, maar als we het geld toch in ontwikkelingshulp steken, waarom deze zelfde ontwikkelingshulp dan niet innoveren, het idee weer exporteren en dus doen waar de bv Nederland goed in is! Met een grote bonus voor de deelnemende ondernemers, je mag wonen in een prachtig land!

De Agbokim watervallen in Nigeria, een prachtig stukje natuur!