Ziek van je werk

Dat is de titel van een onderzoek door DeMonitor, over beroepsziekten en hoe daar in Nederland mee wordt omgegaan. 

Ik heb me wederom, net als de vorige uitzending, enorm zitten verbazen en opwinden over de houding van arbo-artsen en vooral ook werkgevers in deze. Immers, om medewerkers optimaal inzetbaar te houden en optimaal te laten presteren in een gezonde werkomgeving van groot belang, dus is juist een veilige werkplek essentieel om daaraan bij te dragen.

Als MVO & People adviseur, werk ik binnen organisaties aan optimale arbeidsomstandigheden, werk ik aan een cultuur waar veiligheid en gezondheid een belangrijke rol spelen. Want een veilige en gezonde werkomgeving is een belangrijk onderdeel van goed werkgeverschap, wat gezamenlijk weer een belangrijke onderdelen van MVO zijn.

Risico beheersing

Binnen veel organisaties zijn ze actief, de preventiemedewerker, de arbo adviseur, de bedrijfsarts en meer. Deze mensen horen bij te dragen aan een gezonde werkomgeving, en dan is het verbazend om te horen dat brandweermannen en –vrouwen naast hun uitrusting slapen. Vooral in een land waar een steeds groter taboe op bijvoorbeeld roken rust, want roken op je werkplek is ten strengste verboden terwijl brandweermensen blijkbaar naast hun uitrusting slapen. Hoe dubbel is deze constatering?

Nu blijken veel kazernes nog niet ingericht op de nieuwe conclusies uit onderzoek, wat in Noorwegen al 13 jaar bekend was en in Amerika al sinds de jaren ’70 in the picture schijnt te zijn. Namelijk de noodzaak van gescheiden zones om brandweerlieden te beschermen tegen de rook die zij meenemen naar de kazernes. Het idee is eigenlijk heel logisch:

1. Een zone voor de vuile kleding, waar de wagens staan en alles wat met brand en dus rook in aanraking is gekomen.
2. Een zone waar de mogelijkheid is om te douchen en je van je vuile onderkleding te ontdoen.
3. Een schone zone, waar wordt gegeten en geslapen.

Het is voor mij als MVO & People adviseur volkomen logisch als elk bedrijf waar ‘vuil’ of ‘ongezond’ werk wordt verricht, over dergelijke goed ingerichte en vooral ook goed nageleefde zones beschikt. Want alleen aanleggen daar komen we er niet mee…….

Cultuur ombuigen

Natuurlijk is geen enkel bedrijf er met het instellen van zones, immers als het niet wordt nageleefd of men niet de facilitaire mogelijkheden heeft om deze zones van elkaar te scheiden, lijkt het zinloos om hier vorm aan te geven. Toch is dat juist het begin, want door zones in te stellen, in te richten, mensen bewust te maken van de risico’s en vervolgens de rol van de preventiemedewerker te veranderen van de parasiet naar gezondheidsmedewerker binnen de organisatie, kan er veel veranderen.

Beroepsziekten kosten op de lange
termijn meer dan preventie nu!

Elke cultuurverandering kost tijd, toch is het juist noodzakelijk om deze zaken binnen organisaties goed op poten te krijgen, want zolang meldingen van ongezonde arbeidsomstandigheden door bedrijfsartsen worden onderkend, mensen in de preventie niet serieus worden genomen, zal er weinig veranderen. 

-'vuil' en 'ongezond' werk zal altijd blijven-

Persoonlijk ben ik een voorstander van de onafhankelijke bedrijfsarts, geen arts die binnen de organisatie opereert en vooral ook niet direct door de werkgever wordt betaald. Maar via een contributiesysteem en frequente roulatie via een centraal systeem. Dit om onafhankelijkheid te waarborgen en mensen de ruimte te geven om misstanden te kunnen melden zodat Nederland een gezonde arbeidsmarkt krijgt, behoudt en vooral ook voortzet voor de komende generaties. Want ‘vuil’ en 'ongezond' werk zal er altijd blijven, maar dat wil niet zeggen dat mensen er met de huidige technieken en beschermingsmiddelen nog ziek van moeten worden!