Verandering in gang zetten!

Verandering tot stand brengen binnen organisaties, iets waar ik me in de afgelopen 10 jaar ruimschoots mee bezig heb gehouden. Maatschappelijk verantwoord ondernemen, inclusief ondernemen, en als kers op de taart complete toegankelijkheid binnen een organisatie vormgeven. Ik heb veranderingen in gang gezet op allerlei plekken, op vele manieren en ontdekt dat de huidige positie toch nog de beste lijkt te zijn.....

Afgelopen week was ik bij een meet-up over toegankelijk UX design. Overigens, super interessant op de inhoud, waarbij ook weer blijkt dat toegankelijkheid in de basis van elke digitaal gebouwd product zit, mits men er oog voor heeft. Want, en nee dat wist ik niet, de oorspronkelijke code die internet vormt, barst van de toegankelijkheid. Dat was een boeiende les.

Verandering in gang zetten, hoe doe je dat?

Toch gebeurde er ook iets heel interessants, hoe breng je toegankelijkheid ter sprake als junior designer? Hoe breng je toegankelijkheid naar voren als klein radartje binnen een grote organisatie? Dat vond ik persoonlijk een nog interessantere discussie, want het publiek was het unaniem eens over de noodzaak, maar hoe kom je tot een doorbraak?

Ongeveer 6 jaar geleden, tijdens een presentatie
van mijn bedrijf en mijn missie 'Inclusief MVO

Zoals vele lezers weten is mijn LinkedIn profiel een samenraapsel van activiteiten, van advies tot lobby, van freelance tot vaste medewerker. Vanuit allerlei hoedanigheden heb ik verandering geprobeerd vorm te geven, en tegelijkertijd bracht deze discussie mij ook weer terug naar het moment dat ik besloot mijn studie op te pakken. Ik wilde iets veranderen, ik zag dat het anders kon, maar beschikte daarvoor niet over de juiste positie binnen de organisatie waar ik 10 jaar gelden werkte.....

Onafhankelijke geest

Ik weet dat ik een onafhankelijke geest ben, mijn weg zoek en die menigmaal weet vorm te geven om te komen op de plekken waar ik uiteindelijk wil komen. Van freelance adviseur, tot lobbyist in Den Haag om te bouwen aan de inclusieve arbeidsmarkt. Allen hebben ze bijgedragen aan mijn huidige baan, niet in het minste dat ik al die tijd gestudeerd heb en diverse onderzoeken met mijn studie heb weten te combineren. Kortom, ik heb een netwerk opgebouwd, kennis opgedaan, ervaring binnen geharkt en ten slotte het geluk gehad dat ik de kans kreeg deze te bundelen.

Inmiddels ben ik dus in de positie dat ik iets kan veranderen en verbaas me nog steeds over deze reikwijdte, want dan ineens besef je wat het betekent om verandering echt vorm te geven. Je kan iets in gang zetten, de ogen openen van mensen die nog nooit over toegankelijkheid hebben nagedacht. Dat is iets waar ik dag in, dag uit enorm van kan genieten. 

Is dit voor iedereen mogelijk?

Bevrijdt jezelf van de belemmering,
onderzoek en laat zien dat je een
goed plan hebt! 

Ik ben ervan overtuigd dat iedereen met een goed businessplan toegankelijkheid op de kaart kan zetten, misschien niet direct zelf. Maar wel met andere collega's, door samen kennis over de organisatie en het onderwerp te bundelen. Door te onderzoeken waar andere bedrijven mee bezig zijn. Welke voordelen dit beleid voor de organisatie, waar jij onderdeel van uitmaakt, kan brengen. Het is vooral noodzakelijk om te kunnen aantonen dat toegankelijkheid toegevoegde waarde heeft. Dat je steun vanuit het management hebt en bij voorkeur dat iemand op directieniveau brood ziet in jouw/jullie plan. Op dat moment gaan de deuren open, dus mijn advies, begin met het bouwen aan een goed plan! 

Veel Succes!!!!

Een glimlach is onmeetbaar rendement!

Als voorvechter voor gelijke rechten van mensen met een handicap, had ik afgelopen weekend een stevig 'even slikken' momentje. Ik las namelijk onderstaande ingezonden brief van een NRC lezer...

Mijn eerste gedachte was 'blijf met je fikken van de downies af!' en daarna dacht ik, wat zou het leven van andere mensen met een handicap voor deze man waard zijn......?

De schrijver geeft aan dat hij vindt dat ouders met alle huidige medische mogelijkheden eigenlijk een boete verdienen als zij een meervoudig gehandicapt kindje 'accepteren' omdat de kosten voor zo'n kind te hoog zijn. Want zo'n kind zal nooit enige economische waarde hebben. Mijn derde gedachte was dan ook, in hoeverre draag je daar zelf aan bij?

Een dieper probleem

Met deze gedachte schoot het diepere probleem eigenlijk weer plots boven water. Want ik werk wel aan toegankelijkheid, heb jaren gestreden voor gelijke kansen op werk voor mensen met een handicap, en bemerk dat meer en meer bedrijven hier stappen in zetten. Toch is het veel te weinig, want als mensen blijkbaar vinden dat mensen met een handicap teveel geld kosten, waarom bieden we hen dan niet de kans om economisch rendement op te leveren?

Uiteraard is hierbij een belangrijke kanttekening nodig, een deel van de kinderen en volwassenen met een meervoudige of zware handicap zullen vrijwel zeker nooit een meetbaar economisch rendement opleveren. Dit moeten we accepteren, in plaats van zeuren over de kosten, omdat dit slechts een klein deel van de gehele groep mensen met een handicap is.

Terug naar iedereen met een handicap die wel iets kan, denk aan de mensen met down waar de briefschrijver het over heeft. Zou deze man zich realiseren dat werk in de openbare ruimte, de lokale kinderboerderij en andere maatschappelijke instellingen, gedeeltelijk door deze mensen wordt gedaan. Zou hij zich realiseren dat zijn kinderen bij de lokale kinderboerderij bij een schoon varkenshok kunnen kijken omdat dit via de dagbesteding wordt onderhouden?

Economisch rendement is niet altijd meetbaar

We moeten ons realiseren dat niet al het economisch rendement direct meetbaar is. Toch weten we allemaal dat een prettige werksfeer de productiviteit verhoogt. Dus als deze mensen daaraan bij zouden kunnen dragen, door koffie rond te brengen, het groen te onderhouden, of simpelweg door kopieerwerk of andere ondersteunende taken uit te kunnen voeren? Om zo bij te kunnen dragen aan een prettige werkomgeving, waar iedereen met een lach op zijn gezicht rond kan lopen? Hebben we dan niet een onbetaalbaar economisch rendement van deze mensen blootgelegd? Natuurlijk, het kost geld om deze mensen te laten werken, maar als dat een verhoogde netto winst oplevert, waarom zouden we het dan niet doen?

Om iedereen echt een eerlijke kans te geven is het nodig om de mensen die de spreekwoordelijke 'klap van de molen' hebben gekregen, ruimte te bieden iets bij te dragen aan de maatschappij. Om hen de kans te geven hun economisch rendement te laten creëren, door een onbetaalbare glimlach op onze gezichten te laten brengen en daarmee onze werkvreugde te verhogen. Dan zeg ik, kom maar op met je kostenverhaal, maar biedt dan eerst eens je tuin aan aan de lokale dagbesteding en kijk hoeveel sociale, maatschappelijke en economische waarde je dat oplevert! Pas dan, ja dan heb je het recht om je uit te spreken over de kosten van downies en andere gehandicapten! 

Mijn oproep aan onze Europarlementariërs

Deze keer geen position paper, wel een dringende oproep aan Nederlandse Europarlementariërs. Heel simpel, laat de European Accessibility Act (EAA) niet stranden uit angst voor hoge kosten. De reden, eigenlijk heel simpel, mensenrechten zijn het kostbaarste bezit van onze democratie. Ieder mens heeft recht op eigen keuzes, onafhankelijk leven en de ruimte om te beslissen over zijn/haar financiële boekje?

Uiteraard geldt niet voor iedere gehandicapte de mogelijkheid dit zonder hulp te doen. Maar de ruimte voor eigen beslissingen in samenspraak met verzorgers, is wel degelijk belangrijk. Door diensten, services en producten toegankelijk te maken, bieden wij als maatschappij de ruimte voor zelfstandigheid waar mogelijk.

Een stap naar onafhankelijkheid 

Gewoon je eigen keuzes maken, fouten maken, een studie kiezen, een baan zoeken. Het zijn dingen waar je als ouder je kind op voorbereid. Maar ook mijn ouders lieten mij in mindere mate mijn eigen keuzes maken, ten opzichte van mijn broers zonder handicap. Ze wilden mij beschermen, voor een wereld die niet klaar was voor een onafhankelijke geest, met wat minder zicht op wat er allemaal om haar heen gebeurt. 

Soms was ik dankbaar voor die cocon, maar meestal ervoer ik deze als belemmering. Want ik wilde iets anders, mijn eigen keuzes maken, omdat ik iets wilde. In plaats van iets waarvan anderen dachten dat het bij mijn handicap paste. 

Tegen alle verwachtingen in

Ik was eigenwijs, eigenlijk ben ik nog steeds eigenwijs en daarom ben ik nu waar ik ben. Ik heb een droombaan, mag bij Nederlands grootste bank opschudding veroorzaken met mijn accessibility boodschap. Want dat is wat ik doe, niet omdat het wetgeving is, wel omdat het belangrijk is om voor elke klant toegankelijkheid te waarborgen. 

Deze kans is uniek, bijzonder en uitdagend. Het is werk waar ik mijn beperkte inzetbaarheid met hart en ziel in gooi. De EAA is een belangrijke stok achter de deur, zeker als het gaat om financiële onafhankelijkheid, toegang tot werk, sociale activiteiten, onderwijs en wonen. Want zonder EAA is toegankelijkheid een onduidelijk begrip. De kaders bieden houvast en een reden om te innoveren in een steeds verder digitaliserende wereld. Dus stem voor eigen regie en ruimte om volwaardig mee te doen, dat levert bedrijven, de overheid en mensen geld op en bovenal heel veel plezier!