Week van de duurzaamheid

Ja, het is weer een week van iets wat onze aandacht vraagt. Niet alleen de week van de veiligheid, de week van het onderwijs, de week van de diversiteit. Ja het is ook de week van de duurzaamheid en wel omdat het a.s. vrijdag 9 oktober de dag van de duurzaamheid is. Natuurlijk wordt iedereen overspoeld met duurzaamheidsnieuws, van de onhaalbaarheid van de duurzaamheidsdoelstellingen in het duurzaamheidsakkoord, tot aan de positieve ontwikkelingen die er gaande zijn.

Duurzaamheid gaat niet alleen om de CO2 footprint die we achterlaten, het gaat ook om hoe we naar de arbeidsmarkt kijken, hoe mensen werken en vooral ook hoeveel arbeid er beschikbaar is. Wat gaan we doen om mensen een duurzame toekomst te bieden en ook deel te kunnen nemen aan de maatschappij?

Te weinig werk

Er wordt veel gesproken over te weinig werk, over een gebrek aan beschikbare banen. En dat is met het zich op de huidige arbeidsmarkt geen gekke gedachte. Maar bij duurzaamheid hoort ook het anders kijken naar arbeid en dus misschien de herverdeling van arbeid. En dat is misschien toch minder gek dan we zouden denken, en past goed bij een participatiesamenleving die de overheid ons oplegt in het kader van bezuinigingen.

Werknemers worden geacht om meer mantelzorgtaken op zich te nemen, werknemers jongleren met een gezin of werknemers kunnen simpelweg niet fulltime werken omdat zij bijvoorbeeld een beperking hebben. Hoe ga je daar als werkgever mee om, hoe geef je vorm aan een 24-uurs economie terwijl je mensen steeds meer op hun bord krijgen en daarmee minder beschikbaar worden?

De twee vliegen

Het een zou het ander nog wel eens stevig op weg kunnen helpen, want de balans tussen taken thuis bij werknemers met jonge gezinnen, zetten vaak een van de partners onder stevige druk. Net als dat mantelzorg een enorme aanslag is op uw medewerkers, omdat zij hierdoor sneller het risico lopen op een burn-out over overbelasting met alle gevolgen van dien.

“Misschien wordt het daarom tijd om in het kader van duurzaamheid en duurzaam personeelsbeleid twee vliegen in een klap te slaan!”

Het is een voorstel waar velen moeite mee zullen hebben, maar waarom gaan we niet naar een kortere werkweek? Een werkweek van 30 uur of 32 uur? Want door mensen minder uren te laten werken, blijkt uit een experiment in Zweden wat in 2014 is gestart, blijken medewerkers productiever, zijn geconcentreerder en beschikken over meer energie om na het werk nog actief te zijn. Deze positieve uitkomsten passen bij een participatiemaatschappij waarin iedereen werkt en de ruimte heeft om zorg te verlenen aan gezin, familie, etc.

Meer banen is onzeker

De groei van het aantal banen is en blijft een onzekere factor, toch verwacht ik wel dat er uiteindelijk meer werk zal komen, want de economie draait door en blijft een 24-uurseconomie, met een vraag die dus groter is dan de 30 of 32-urige werkweek. Kortom, het is iets wat zich zal moeten uitkristalliseren en in het kader van de herverdeling van werk met steeds minder beschikbaar werk, geen gek uitgangspunt om iedereen een kans te bieden. Dit past ook bij een duurzame economie, want het gaat immers niet alleen om het leefklimaat, vooral ook om de mensen die van dat leefklimaat kunnen profiteren en dat is toch het uiteindelijke doel van al onze duurzame inspanningen?