Hoe een werkgever met zijn werknemers
omgaat, zegt veel over een organisatie en bovenal ook van de kracht van een
organisatie. Als een werkgever duidelijk waardering laat spreken, mensen de
ruimte biedt om zich te ontwikkelen en ruimte voor kritiek als waardevol ziet.
Kan deze organisatie groeien en bloeien. Is er van deze zaken geen sprake, dan
zijn de perspectieven al een stuk minder positief.
Wat maakt nu
het verschil, wanneer is een werknemer nu wel of niet betrokken. Gaat het
alleen om het werk wat hij of zij doet, of gaat het om meer. Als ik naar
organisaties kijk, gaat het inderdaad om meer. Want bij de organisaties waar
ruimte is voor waardering, ontwikkeling van vaardigheden en kennis en bovendien
ook ruimte voor kritiek aanwezig is. Blijkt dit in de meeste gevallen om zeer
productieve en innovatieve organisaties te gaan.
Observaties
 |
| Het is noodzakelijk om sociale verbanden onder de microscoop te leggen. |
De afgelopen
jaren heb ik diverse organisaties geobserveerd, van dichtbij en van verder weg.
Maar wat me vooral in het oog speelt is een organisatie waar eerst sprake was
van deze elementen: waardering, ontwikkeling en ruimte voor kritiek. En op dit
moment sprake is van de overheersende elementen; wantrouwen, afstraffen van
kritiek en in het geheel geen waardering voor de werkzaamheden meer wordt
uitgesproken.
Wat mij
persoonlijk het meeste opviel binnen deze organisatie is dat de mensen met de
meer narcistische trekjes, de haantjes, of de graaiers hier de overhand kregen.
Hoe meer dit type mensen de meer sociale elementen van de organisatie gingen
overschaduwen, hoe meer wantrouwen er ontstond. Hoe meer kritiek hard werd
afgestraft en waardering in elke vorm steeds verder verdween.
Is verandering mogelijk?
Als ik kijk
naar een dergelijke situatie is mijn eerste respons om in te grijpen, want
individualisme is zeker geen probleem. Maar als het doorslaat en de narcisten
en graaiers gaan samenwerken dan lijkt er een omslag te zijn ingezet die niet
meer te stoppen lijkt. Wat ik me soms afvraag is dit, is het voor sectoren die zo
verziekt zijn door graaiculturen, narcistische trekjes die altijd als positief
werken beoordeeld, nog wel aan te pakken?
Mijn visie
De afgelopen
jaren is binnen veel organisaties geld verdienen meer gaan betekenen dan de
mensen die het geld in het laatje brengen. Het gevolg is dat er steeds meer
verstoorde werkrelaties zijn. Werkgevers trokken liever de meer narcistische
types aan die geld wilden verdienen en dan het liefste nog snel ook, dan de
mensen die grote waarde hechten aan de meer sociale mensen. Het nadeel is echter dat de meer narcistische types en mensen met de intrinsieke motivatie die geld heet, ook sneller vertrekken als er iets gebeurt.
De meer
sociale mensen, zijn daarin van een heel ander soort. Zij functioneren als een kompas voor de
organisatie, als lijm voor de organisatie en bovenal ook als kapitaal van de
organisatie. Want zonder deze mensen mist een organisatie een hart, mist een
organisatie de nodige sociale slagkracht om door stressvolle periode en
crisissituaties heen te navigeren.
Nieuw perspectief op ondernemen
 |
| De zachte elementen vormen de duurzame drijfveer van uw onderneming! |
De
crisis vraag om een nieuwe vorm van ondernemerschap waar mensen, producten,
duurzame visie en duurzame producten centraal staan. Daar horen duurzame arbeidsrelaties dus ook bij, niet meer zoeken naar de mensen die vooral geld willen verdienen, maar naar de mensen die de sociale verbanden en dus de duurzame slagkracht van u organisatie kunnen versterken.
Bent u klaar voor de
sociale slag binnen uw organisatie, dan bent u ook klaar voor de nieuwe duurzame arbeidsmarkt en duurzaam ondernemerschap!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten