Een warm duurzaam hart?

Het kabinet heeft grote ambities, 100.000 garantiebanen tot 2026 en nu ook nog 100.000 gewone banen voor andere werklozen, omdat de werkloosheid nog steeds op 8% staat. Hoe kan dat, want afgelopen week gaf Hans de Boer, voorzitter van VNO*NCW, tijdens de hoorzitting Quotumwet nog aan dat er alleen al voor de opbouw garantiebanen 1,5% economische groei nodig was. En het ziet er toch nog niet naar uit dat we dat voor eind 2016 als standaard gaan behalen.

Het is voor werkgevers al een hele uitdaging om 100.000 banen te genereren voor arbeidsgehandicapten, de zogenoemde garantiebanen. Nu komt er nog een doelstelling bij, namelijk 100.000 reguliere banen, als we de Algemene Politieke Beschouwingen mogen geloven. Zijn deze ambities niet een paar stappen te ver? Is het niet onhaalbaar, met alleen 500 miljoen arbeidskorting?

Ondernemers krijgen het druk

Er staat een economische transitie voor de deur, zoals vele economen zeggen, dat gaat niet zonder slag of stoot en gaat veel kosten. De vraag is hoe gaan we dit vormgeven? Hoe kan u als werkgever inspelen op een meer duurzame economie, terwijl u grootverbruiker in grondstoffen bent? Hoe kan u als energieslurper bijdragen aan een gezondere leefomgeving en vermindering van de CO2 uitstoot?

Wordt dit standaard op alle bedrijfspanden?

Als werkgever en ondernemer is het belangrijk om in te spelen op de veranderingen, op het innoveren van productieprocessen om minder energie te gaan verbruiken. Door uw pand te gaan voorzien van zonnepanelen om op energie te besparen en zo zijn er nog veel meer opties door te voeren. Maar leidt dit ook tot banen, ja theoretisch leidt dit tot banen. Want de zonnepanelen moeten worden geplaatst, doorontwikkeld en ook voor de bouw van windmolenparken is het nodige personeel nodig. Toch is de vraag of we  daarmee 100.000 banen halen, of ja eigenlijk dus 200.000 banen.

Wat misschien nog veel belangrijker is, hoe kan u zelf banen realiseren, want daarvoor is toch echt groei of in elk geval een uitzicht op groei nodig. Dat is er nog niet, met een Russische boycot, oorlog in het Midden-Oosten en daarbij ook nog een Ebola uitbraak in Afrika, zijn de perspectieven voor het aanboren van nieuwe markten niet heel breed. Hoewel, Zuid-Amerika een mooi alternatief is. Maar ook op de binnenlandse markt liggen kansen, vooral als het gaat op de overgang naar duurzaamheid.

Samengevat

Staan we aan de vooravond van een economische transitie, waarbij vergroening nu echt vorm zal gaan krijgen? Dan hoop ik ook dat deze nieuwe economie ook echt banen op gaat leveren. Dat energiebedrijven zelf tot de conclusie komen dat het afvangen van CO2 geen kostenpost maar bewuste en bovenal groene bedrijfsvoering is. Dat Nederlandse bedrijven hun processen gaan vergroenen en tevens innoveren, grondstoffen meer gaan hergebruiken en nadenken over eigen energieopwekking.

Op deze manier zouden we met z’n allen een mooi begin kunnen maken aan de innovatieslag, het laten groeien van het aantal banen en bovendien voorloper zijn bij de groene transitie op de wereld. Met als bonus, dat we onze kennis straks weer kunnen doorverkopen, detacheren en nog veel meer naar de rest van de wereld. Niet omdat we ‘het beste jongetje van de klas’ willen zijn, maar omdat we deze nieuwe duurzame-economie een warm hart toedragen!