De week van 20.000 handtekeningen

Wij staan op, staat op voor gelijke
rechten voor mensen met een
handicap.

Deze week zijn er 20.000 handtekeningen verzameld voor een eerlijk salaris en een pensioen net als ieder ander. En ja, menig werkgever uit mijn netwerk heeft hier ook voor getekend. Want Nederland lijkt massaal te tekenen voor een gelijkwaardige beloning voor gehandicapten. Niet meer dan logisch lijkt me, want wie zou er werken voor minder dan een CAO salaris, bovendien zonder pensioenopbouw?

Ik ben er stiekem best heel trots op, dat mensen uit het bedrijfsleven ook tekenen voor een eerlijk salaris, het laat namelijk zien dat Corporate Social Responsibility, of Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen, of Return of Investment, niet gaat om goedkope arbeidskrachten. Het gaat om serieus aan de slag met de inclusieve arbeidsmarkt, misschien nog niet tot tevredenheid van iedereen, maar wel op de manier die het meest duurzaam is. Echte banen, voor echte mensen, met echte handicaps en daarmee echte uitdagingen om dagelijks op je werk te komen, zoals zorg, aangepast vervoer, treinen reserveren, etc. Dat is toch net even een andere uitdaging dan je kids naar school en de bus halen, of zie ik dat zo verkeerd?

Terug naar werk

Daar ging het over, want dat is precies waar de hele actie om draait. Het gaat al lang niet meer alleen over de inclusieve arbeidsmarkt, het gaat over een eerlijk salaris, gewoon binnen een CAO, ook al is het dan het minimum. Dat zou toch ook gewoon eerlijk zijn tegenover mensen met een handicap?

In Nederland zijn we gek op productiviteit, we meten vooral graag de productiviteit van mensen met een handicap. Dit om te kijken of zij wel voldoen aan de productiviteitsnorm die niet gehandicapten aan gehandicapten opleggen. Nu vond ik de column van Pieter Derks deze week geweldig, vooral zijn idee om een arbeidsgehandicapte in te zetten om het productiviteitslijstje in te vullen, en vervolgens weer een nieuwe arbeidsgehandicapte daarnaast te zetten voor het volgende lijstje. Zo creëer je immers toch echt werk?

Natuurlijk een onzalig idee

Uiteraard is dit een onzalig idee, maar het geeft ook precies weer hoe onzalig het hele idee is om de arbeidsproductiviteit van gehandicapten te gaan meten. Werkgevers weten dat mensen met een handicap op een andere manier invulling geven aan productiviteit. En als we alleen de productiviteit van arbeidsgehandicapten meten, dan is er feitelijk sprake van discriminatie. Want waarom zouden zij een uitzondering vormen op die collega's die vooral goed zijn in navelstaren, en daar toch reuze goed voor betaald krijgen?

Natuurlijk kijken we allemaal naar prestaties, maar dan kijken we ook naar het geheel. Welke output, maar zeker ook naar iemands rol binnen de organisatie, binnen het team en als mens. Dus als we dan toch gaan kijken naar het het grote plaatje, zullen we dat dan voor iedereen tegen een eerlijk salaris doen? Laat, zoals ik vorige week schreef, de belasting dan het bindende middel zijn en laten we arbeidsgehandicapten gewone collega's zijn, met gelijke kansen, en gelijke rechten. 

Want minister Rutte kan Noortje wel haar droombaan wensen, Noortje zoekt vooral een eerlijk betaalde baan, net als (ongeveer) 1 miljoen mensen met een handicap in Nederland die nu nog in een uitkering zitten. Zij willen gewoon een eerlijk betaalde baan, die droombaan volgt dan in de slipstream!