maandag 19 september 2016

Olympus met laagjes

Op gelijke inclusieve voet staan, daar zijn we nog wel een paar decennia onderweg vrees ik. Vooral na het lezen van de column van Marijn de Vries (voormalig wielrenster), zij vindt de Paralympische sport geen topsport. Nu zal ik niet zeggen dat de Paralympische indeling in klassen perfect is, maar het is het beste van het slechtste in een wereld die bol staat van verschillen. Waarom het beste van het slechtste, eigenlijk heel simpel, ook de Paralympische spelen zijn lang niet voor iedereen toegankelijk en dat kan beter. Evenals er nog een lange weg te gaan is in een gelijkwaardige arbeidsmarkt.

Samen sporten, samen werken

Natuurlijk zou ik ook graag zien dat de Olympische en Paralympische Spelen tegelijk vallen of eigenlijk gewoon gelijk zijn. Maar ook dan ga je niet ontkomen aan verschillende klassen. Ik zou van Marijn wel eens willen horen wat ze ervan vindt als ze tegen een tandem had moeten fietsen omdat de tegenstandster een piloot heeft, zou dat eerlijke concurrentie zijn? Zo is het ook niet gelijkwaardig om een zwemmer met volledige functies over armen en benen tegen een zwemmer zonder benen of armen te laten zwemmen. Net als dat er sporten zijn waarin Paralympische en Olympische atleten zich wel met elkaar kunnen meten omdat zij tot gelijke prestaties kunnen komen. Maar dat verschilt dus per sport en beperking en geeft precies weer hoe divers sport en beperkingen beiden zijn.

Daar zijn mensen met een handicap namelijk al verder dan mensen zonder handicap. 'Wij' accepteren dat we dingen op onze eigen manier doen, bewust of onbewust van deze acceptatie, doordat we op onze eigen manier doelen bereiken die we stellen. Of het nu gaat om het vinden van een reguliere baan met aangepaste uren of het behalen van een Paralympische medaille in je eigen klasse. Dat maakt de prestatie niet minder. Het is gewoon keihard werken en veelal nog wel harder dan een 'gewone' collega of 'gezonde' sporter omdat er extra uitdagingen liggen om te komen tot een gelijkwaardige prestatie.

Alleen inspiratie?

Volgens Marijn de Vries zijn de verhalen van Paralympiërs inspirerend en groter dan topsport. Ja dat 1e zijn ze zeker omdat zij het beste uit zichzelf halen ondanks dat mensen dat niet van hen verwachten. Maar dan is het weer geen topsport omdat ze niet op gelijkwaardig niveau presteren als gezonde sporters. Om precies te zijn vergeleek ze het met iets te enthousiaste hobbysporters en dat is echt onterecht. Een Marlou van Rhijn traint net zo hard als een Dafne Schippers. Misschien nog wel harder omdat Marlou ten opzichte van Dafne nog extra uitdagingen heeft. En is de definitie van topsport niet juist;
"Topsport is het op professioneel en hoog niveau beoefenen van een bepaalde sport."
Zo is het ook op de werkvloer; als je gelijkwaardig presteert, in verhouding tot je fulltime collega's, ben je dan minder omdat je door je beperking minder uren werkt? Zou je dan geen kans op promotie mogen maken puur omdat je niet genoeg uren werkt? Wat mij betreft zou daar geen verschil in mogen zitten want er zijn oplossingen. Net als de blades Marlou naar Goud in Rio brachten, kan een p.a. een manager met een handicap mogelijk maken.

Equality

Gelijkwaardig, dat is waar inclusie de eerste stap in is. Pas als we de prestaties van mensen met een handicap of chronische ziekte op de volledige waarde in leren schatten is er sprake van gelijkwaardigheid. Waarbij gelijkwaardigheid staat voor het verwijderen van drempels en niet voor het perfectionisme behalen. Want dat is nu net het verschil tussen de klassen in de Paralympische sport, de dames en heren bij de Olympische spelen. Er zijn verschillen tussen mensen en door drempels te verwijderen bieden we gelijke kansen. Hierbij gaat het dan niet om het direct tegen elkaar op te nemen in een ongelijkwaardige strijd, maar de strijd gelijkwaardig te maken door rekening te houden met verschillen en elkaars inspanningen hierin te respecteren.

Zo simpel is het in de sport, zo simpel is het op de werkvloer. Verschillen omarmen en de drempels verwijderen door oplossingen te zoeken om de verschillen op te vangen en daarmee een gelijkwaardig speelveld realiseren. Het zal alleen nog wel de nodige decennia duren voordat iedereen dit zal begrijpen......of zou het accepteren van de Olympus met laagjes toch sneller kunnen dan iedereen verwacht, als we Paralympische sporters net als Olympische sporters als inspirators en topsporters gaan zien?





3 opmerkingen:

  1. Je hebt wel precies een voorbeeld aangehaald dat (juist ook) niet gehandicapte mensen betreft: parttime werknemers. Die maken sowieso nooit kans op promotie omdat ze minder werken. Staat helemaal los van een handicap

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Petra, het grootste deel van de arbeidsgehandicapten werkt parttime. Daarom dit voorbeeld, juist omdat werkgevers zoeken naar hoger opgeleide arbeidsgehandicapten en zij vaak parttime werken en juist dat in deze functies geen standaard is.

      Het klopt inderdaad dat parttime werken je kans op promotie beperkt en dat is jammer. Maar er zit wel een groot verschil tussen kiezen voor parttime werken en niet meer kunnen werken omdat je 'lijf' dat niet toelaat. Zeker in de functies waar fulltime standaard is en toch gezocht wordt naar hoger opgeleiden met een handicap zal er dus een omslag plaats moeten vinden. Ik weet uit ervaring dat het kan, je hebt er natuurlijk wel de medewerking van je werkgever bij nodig.

      Het gaat dus niet om een voorkeursbehandeling, wel om kennis over de mogelijkheden van arbeidsgehandicapten en zo banen te realiseren voor talenten die hun werk net even anders doen.

      Verwijderen
    2. Beste Petra, het grootste deel van de arbeidsgehandicapten werkt parttime. Daarom dit voorbeeld, juist omdat werkgevers zoeken naar hoger opgeleide arbeidsgehandicapten en zij vaak parttime werken en juist dat in deze functies geen standaard is.

      Het klopt inderdaad dat parttime werken je kans op promotie beperkt en dat is jammer. Maar er zit wel een groot verschil tussen kiezen voor parttime werken en niet meer kunnen werken omdat je 'lijf' dat niet toelaat. Zeker in de functies waar fulltime standaard is en toch gezocht wordt naar hoger opgeleiden met een handicap zal er dus een omslag plaats moeten vinden. Ik weet uit ervaring dat het kan, je hebt er natuurlijk wel de medewerking van je werkgever bij nodig.

      Het gaat dus niet om een voorkeursbehandeling, wel om kennis over de mogelijkheden van arbeidsgehandicapten en zo banen te realiseren voor talenten die hun werk net even anders doen.

      Verwijderen