Bij elk omslagpunt komt investeren
kijken, investeren in het ontwikkelen en vooral het vergroten van productie.
Dat gaat bij groene energie om meer rendement, bij inclusie om investeren in de
beeldvorming en de visie op arbeid. Deze moet veranderen om duurzame doelen te
behalen, want het zijn beiden duurzame doelen, hoe gek dat ook moge klinken.
Investeren in verandering
Zoals ik al zei, om een omslagpunt te
benaderen moet men investeren en dat kost geld. De overheid schuift alles naar
de markt en hoopt die die het licht ziet. Toch is het bewijs van de rol van de
overheid in bijvoorbeeld Duitsland en China goed te zien, de een biedt
subsidies voor groene energie en de ander bouwt fabrieken om door
massaproductie de kosten van de investeringen terug te verdienen.
Beiden hebben een slim concept, ze
bereiken op die manier het tippingpoint om de overstap te kunnen maken, niet
meer afhankelijk te zijn van fossiele energie. Er zijn al landen als India, Australiƫ
en ook in de UAE zijn ze al aardig onderweg om groen goedkoper te maken dan
fossiel. Het kan, maar waarom niet in Nederland?
Vastgeroest?
Pas als we in Nederland de stap durven
zetten naar een nieuwe duurzame toekomst dan zal er ook meer werk komen. En
niet alleen werk voor de slimme koppen maar ook voor mensen die beter met hun
handen zijn. Werk voor mensen met een beperking of ze nu slim zijn of alleen
met hun handen kunnen werken hoort hier zeker ook bij. Dat is een hele andere
wereld, eentje waar sustainability draait om meer dan groen, het is het hele
pakket van duurzaam en sociaal ondernemen en waar de mens weer waarde heeft.
Dat is het omslagpunt waar ik blij van wordt en waarvan ik hoop dat we er toch
in gaan investeren, wie doet mee?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten